شمیم| محمدحسن فیضی: شعرهای امروز یک قرن دیگر، شعر قدما حساب می شود

شعرهای امروز صد سال دیگر به عنوان شعرهای قدما شناخته خواهد شد.

ما چرا نباید استفاده کنیم؟ - روضه خوانی محمدحسن فیضی در شب دوم محرم 1400 چرا بزرگ ترها می گویند شعر را باید حفظ کنید؟ هنگام خواندن کاغذ دست نمی گیرید.

چگونه در این عصر و دوران این همه شعر حفظ کردید؟ جلسه حسینیه دلریش در ادامه اسمش، آذربایجانی های مقیم مرکز را دارد.

در جلسات آذری ها به خصوص تبریز اصلاً کسی کاغذ دست نمی گیرد و همه شعر از حفظ می خوانند.

در تهران هم جلساتی مثل آقای انسانی و بزرگ ترهای دیگر این رویه برقرار است و به شاگردانی مانند من هم آموزش داده اند که باید شعر را حفظ کنی.

می گفتند این که شعر را از قبل حفظ کنی و در خلوت خودت تمرین داشته باشی قبل از حضور در جلوه عمومی، باعث می شود که با آن انس بگیری و اگر در بیتی دلت شکست و اشکی ریختی و حالت عوض شد، این حال خوش شما، موقع ارائه و در مجلس هم خودش را نشان می دهد.

در غیر این صورت اگر حال لازم را نداشته باشی، در خلوت روی شعر کار نکرده باشی یا برای حفظ آن وقت نگذاشته و اشک نریخته باشی، مستمع حال لازم را از تو نمی گیرد.

به همین خاطر است که بزرگان و اساتید ما اصرار داشتند شعر را حفظ کنید و با بهره از آن روضه بخوانید و من تلاش کردم در این زمینه حرف گوش کن باشم.